Şâh'ım..

en karanlýk gecenin kandil ýþýðýdýr gözlerin...
ve bi þiirden çok, bi aðýttýr bu
kendi cenazemin ardýndan yaktýðým.
- tükendi zamaným -

þah’ým...
vur kellemi ne olursun
ala boyansýn boynum
derya içinde susuz,
cennet kapýsýnda mutsuzum!
ne hikmetler içindeyim de
Hakk’ýn yolundan savrulmuþum..

þah’ým.
ben bu çaðý kendimle kirlettim
kime sýðýndýmsa karamý akýttým aydýnlýðýna
býrakýn ölümü kuþlar yesin
beni kapýsýndan çevirir ki ben
vaktiyle ihanet de ettiðim topraða..

icatlar, binalar, arabalar...
ne bu telaþ Þah’ým, bu karmaþalar
yetiþemedim ýslýðýna zamanýn
beni akþamýn hantallýðýnda asýn!

sonra!
ölümümden ve yeni yaþantýmdan
karanlýðýn korkunç elçisi,
ruhumu teslim aldýðýnda!
býrakýn son kez, son kez aydýnlatsýn beni
o’nun kandil ýþýðý gözleri.
Sosyal Medyada Paylaşın: