ZAMANIN TAŞAN HINZIR ACIMSI YANSIYAN SON SAHNESİ

Eski zamanlarý düþlüyor ruhum birden
Ansýzýn göçüveren hayali insanlarý anýmsýyor oluyorum
Bilinmez batan her güneþin ardýnda için için yas tutuyorum sensizliðimi bilmeden.

Gün batýmýydý bizleri armaðan olan
Usulca esen soðuk rüzgârlarýydý içimdeki sözcüklerime mani olmaya çalýþan
Bilirim sen ki yýldýzlarýn gölgesinde gökyüzünde bir yerlerde tutsak,
Ben ki yeraltýndaki derinliklerinde ateþten kor bir evde hapis.
Oysa ne çok hayaller yansýrdý geceleri ay ýþýðýnýn muammalý bakýþlarýndan
Belki içimden kanatlanýp uçmak gelirdi bir den
Tutsaklýðýn zalimane esaretinde bendim hep bir senin gölgendin bazen.

Yýldýzlarýna dokunmayý isterdim bazen.
Kahve bakýr saçlarýnýn girdabýndan son nefes kaybolmayý
Bilemezsin gözlerinden bana yansýyan o hiddetli kýrgýnlýðý
Zaman dünya evinden bir gün bizi de alacaktýr sonsuzluðuna elbet.

Doyamamýþtý kýrgýn çiçeklerim topraðýna,
Kökleri aþksýzlýðýnýn mateminde kurumaya yüz tutmuþtu,
Susuz kaldýðý her vakit ölümün bu son kýyýsýnda
Cehennem denilen aþkýnýn bittiðinde baþlarmýþ meðerse.

Sözlerin kurumuþ çöl gibi bilinmez ve yersiz,
Bakýþlarýn dibi görünmez denizler gibi karanlýk ve çaresiz
Gün doðumuna yakýn þu saatin zamanýnda
Her daim suskun kalýrmýþ hayatýn türküsü,
Keþif siz kör olurmuþ bakmaya yetiþmez gözlerin
Birden dalga dalga yeþerirmiþ o vakit dünyan
Sefil duygularýn derin çýkmazýnda solarken mevsim çiçekler
Adý saný bilinmez kör bir dilenci misali
Kalemim satýrlara seni dökmeye yetmez
Gün olur karanlýk sayfalarda kaldýklarýnla
O vakit doðasýn sen de bir prenses misali gönül yarasýnda….

Sosyal Medyada Paylaşın: