ÖLÜMÜN GÖLGESİNDE AŞK
Arsýzlýðýn sýnýrlarýydý gök kubbeliye benzeyen yüreðinde zaman.
Ýçin için taþkýn duygularýn olurdu arada
Sönerdi o kor olmuþ ateþe yakýn gözlerin
Bilemezsin ne çok sevilmiþsin oysa sen.
Aðaçlarla serpilen aþk tohumlarýn gizemiydi seni yeþerten
Kaçamak bakýþlarýndý oysa gönlümün kýyýsýndan uzaklara dalýp giden
Oysa ne çok çileler görmüþtü o âþýklar ormaný,
Ne zamanlar günahsýz bir aþk taþlansa o vakit
Mavi gökyüzüydü ölüm sessizliðiyledir kahrolan.
Ýçlerde tütmeyen bir ateþtir ki yanar sönmez olur,
Her an gözlerden akan bir damla yaþ ruhlarda sel olur
Kederli düþlerdir ki yaþanmaya sýðmaz
Asi bakýþlardýr ki dünyalara sýðamaz
Yeþeren ilkbaharýn tutkulu mevsim çiçekleri misali
Adý konulmaz bir aþktýr bu duyulsa hayalle bir olmaz.
Âþýklar ormanýndan göçerken kýrlangýçlar umudun yitikliðine raðmen,
Sarsýlýrken yürekler yaþanýlan bu kaçýncý acýdýr ki tahammülden
Aþka boyanýrken yeryüzü gök kubbeye yarýþa tutuþmuþ
Sanmayýn bu ilk deðildir bu kaçýncýdýr yola koyuluþun.
Gün olur insanoðlu her batan güneþin hýþmýna aldanmayasýn
Saatler geçer gece olur ki zamansýzlýðýn karþý kýyýsýnda,
Yansýyan yýldýzlarýndýr ki sessizliðin tufanýnda kaçamak aþklar peþinde koþan.
Kelimelerdir cümlelerime ezeli zalimane gardiyan
Cümlelerdir ki ruhumdan yansýyan düþlere kurban
Sönük bakýþlarým, gün aðarýrken dökülen gözyaþlarým
Yine bir yolculuktur baþlar bahtsýz âþýklar ormanýnda bu son zamaným.
Gönül zalim nefretlere kapýlmýþsa neyleyim
Her sözcüðün derin girdabýna tutulmuþsa neyleyeyim
Üstümde aðýr bir gökyüzü, ayaklarýmýn altýnda aþkýn heyecanýndan lavlar
Bitmez tükenmez ýstýraptýr bu solan son mevsim çiçeklerinin ahýnda saklar.
Yüreklerde saðýr, ruhlarda çözümlenemez denklemlerle süslenedurmuþsa duygu fýrtýnan,
Diril durma hadi yeni doðasýn topraðýndan
Belki bu son buluþma zamanýmýzdýr adý üstünde ölümsüz aþk…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.