Meyle teskin olmaz gönül, bûse-i vuslatý bekler, O cânân-ý bî vefâysa, gelmez, derdime dert ekler Nevbahârý bekler gibi muntazýrken teþrifine, Bir yaz boyu beklenecek, hazanda açan çiçekler...
O hazan da gelir elbet, yine açar bir kýzýl gül, Bir tahassür çökse gönle, vurgun yese bile gönül, Ne bu gönülde sevdalar, ne seherde öten bülbül, Ne de hazan bahçemdeki güz gülleri bitecekler...