Vaktim, sessiz bir gemi… Gece sanki bir deniz… Ömre demir attýðým zannýnda nedense, Kitap yüklü hayallerim. Ne çok cümle biriktirmiþim, Oysa diye baþlayan. Deðildi oysa niyetim vurguna kalmak. Deðildi sessizce, bu limandan ayrýlmak…
Kemiren bir þeyler var sanki, Bedenimi… Tükenirken içimde azar azar bir þeyler, Dualar yetiþir tek, Ýmdadýma… Sessizce kuþatýr içini itminan, Sessizce boyun büker günahlarým.
Oysa, Ölüm, kalým, eskimiþlik… Ve, Yok olup gitmek iþte alem. Bir duaya açýlan ellerim, Bir ahvalime aðlayan gözlerim. Her þeyde bir faniliðin mührü, Her þeyde bir zelillik… Ýyi ki bilmiþim Seni, Allah’ým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kenanfaik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.