Güz zamaný… Suskun ayrýþmalara kalýr hazan. Titreþen gecelere vurur kalemini gök… Sanki baþkasýnýn, Kaybolan artýk sevdalar… Yazdýðým nisyan öyle uzun ki, Rüzgara seðirttirirdi gözyaþlarýný kelimelerim. Ve, Yanýmda deðil nicedir deðinmeler… Nemli bir bodrum katýna çekildi terkedip beni. O koca, Saklý ve aðdalý þiirlerin vakti deðil artýk, Zaman güz zamaný… Döküldü tüm masumiyetler, Çekip gitti vakitsizliklere… Ve, Kalmadý artýk, Ölesiye sevmeler… Sosyal Medyada Paylaşın:
Kenanfaik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.