Sükuta üflediðim bir demdi hayalin... Kaç serkeþliðe vurduðum kelimedir bilsen hazana döþediðim, Bu solmuþ, müflis yapraklar. Geç kalmýþ üþüyüþlerinin baðrýna býrakmýþtým oysa, Nice zamandýr kýyametlerimi, Sessizce dindirdiðim derbeder rüzgarlarýma emanet ederek. Gecesine döktüðüm sellere aðlar þehirler, Sokaklarý aðýt, Türküleri düþ viranlýklarda. Çýðlýða yaktýðým ateþlerin hesapsýzlýðýnda, Düþerdi ellerimden, Titreyen saatler. Sen vakitsizliktin, Ben akan zaman... Kavuþamadý hiç yaðmurlarýmýz. Sen gözyaþýydýn, Ben kýraðý... Kavuþamadý hiç... Baharlarýmýz... Belki sen ve ben deðildi... Ýçimizdeki alazlar... Ötesiydi... Kim bilir?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kenanfaik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.