Çalgısından mahrum bir sazende

Belki böyle bir þey deðildi manasý hayatýn...
Kimi yokluklarýn azabýna sarmalanmýþ,
Kimi sanrýlara mahkum kalmýþ...
Deðildi ama hiç, böyle siyahlara bulanmýþ,
Oysa, nicedir gecenin aðýrýna giderdi de,
Yalýnayak bulutlara serkeþî kaçýþlarýn,
Yine de deðildi içimde hiç böyle, hadsiz, arsýz yangýnlarýn.

Bir sýzýntýnýn kopuþlara araladýðý gibi yarýklarý,
Göðün belki, vaktin feryadýna kastý.
Oysa hala göðsümde çarpýntýlarýn var,
Hala yüreðimde çalgýsýndan mahrum bir sazende,
Aþkýndan lal olmuþ, avare ýslýk çalar.
Mavisini yitirmiþ, yabana huysuz nazarlarýma,
Gecesinden kopup gelir nedense artýk hep, aheste rüzgarlar.
Aklýmda mahallini unuttuðum senden kalan meçhul sonbaharlar,
Kalbimde bilmem kaçýncý fasýldan kalma ahlar,
Yýðýlýr bir külçe gibi sararmýþ yüreðime,
Mevsimine nadan, kuraklýða mahkum yapraklar.

Bir mýh gibi iþliydin oysa ahýma,
Ve bir yazgý gibi taþýdým ben, hep seni alnýmda.
Var mýydý, bir firarý bu içimdeki çýkmaz sokaklarýn,
Var mýydý arafýnda bilmem, ben gibi senin de buhranýn?
Belki böyle bir þey deðildi manasý hayatýn,
Belki bir kabustu bana býraktýðý zalimce, yýllarýmýn,
Bilmem, nasýl infilak etti içime nihayeti hazanýn.
Nasýl söner bilmem,
Bu yüreðimdeki zalim, fersiz, harsýz yangýnlarýn...
Sosyal Medyada Paylaşın: