Gözde güz gölgesi

sabýrsýzdýn, nefesine su bekleyen tohum gibi
görmedin dönüþsüz gidiþleri
dil dehâsý sen
büyüttün aklýnýn yalanýndaki efsunu
vuslata kanmak isteyen yüreðin yordamýnda
yaslandýðýn yalan duvarý, taþýyamadý seni


ne çok mendil, ne çok liman biriktirdin
çarklarýn narasýyla, yüzün eksik kaldý sularda
kapandý ilkyaz kapýsý
saçlarý kesilmiþ söðüdün cýlýz aksinde bir hazan aðrýsý
sessizlik, sokaklarýn bekçisi
yok sabahlarýn sýcak merhabasý
þafaðýnda öldü gün, siyaha döküldü ýþýklarý


dillenmeyen günahýn aðýrlýðý
dünün, bügünün, yarýnýn
durur acýnýn sabrýndaki gizli aðýtta


kapatmadýn geçmiþin kapýsýný
vicdan aðrýn / iç kavganda boþ baðýþla(n)malar
kendi kendini hapsettin içine
için ,bahçelerin kýþ yalnýzlýðýnda yaþam fukaralýðý


o ki, en tabii korkudur ölüm
taþý daim mat
düþer baþkaldýrýnýn gardý
seyreyleyen gözlerde, o keskin gerçek
harlý ateþleri yakar evlerde


“dünya bir han, bizler yolcu”
bütün mümkünleri mümkün kýlmak
can yükün/ de sensin pay ile payda
mutlak vardýr yeni mevsimlere zaman
eksik dallarýna tutun, içinin yol(u)culuðunda
bil ki, cennetle cehennem gözündeki ateþte
hakkýndýr bir baðýþ/la serçe yüreðini
u n u t m a, sürmeyecek bu yýkým, bu buhran ömrünce
gözdeki güz gölgesidir yalnýzca


Hâdiye Kaptan

Sosyal Medyada Paylaşın: