GÜNEŞ RUHLU BİR KADININ ARDINDAN SON MATEMİM

Yüreðimde sönmüþ alevsiz yangýnlar gibiydi seni yaþamak
Sessiz bir huzurun gölgesindeydi seni içime atarak
Yaðarken son mevsimin ýssýz yaðmurlarý
Ve o an taþlanýrken uçsuz matemine yüklü olan bakýþlarým
Ve usul usul yaslanýrken o an kara kara bezeli adýný oyduðum gönül aðaçlarým
Serpilirken umuduna küskün aþksýz kurumaya hazýr sevgi tohumlarým.
Kim bilir kaç defaydý seni yüreðimde hançerlediðim
Kaç seferdi kanayan yüreðimin derin mateminde hakkýn huzurunda boyun eðdiceðim
Bilirim zaman güneþin hýþmýna dayanamayacak kadar kýsa
Sözlerin belirsiz birer kar yýðýnýnýn tutsaklýðýnda soðuk
Belki sönmüþ tutuþmaya hazýr kelimelerimedir seni sormaktan usanmadýðým
Bilirim senden bana geri gelen tarifsiz kesik mektuplarýndýr beni ölümün kýyýsýna doðru süpüreni
Hatýrlatýrlar seni þu yaðan yaðmurlarýn esintisindeki eþsiz topraðýn taze lezzeti
Ellerimiz birbirine hapis birer müebbet misali kýskývrak yapýþýk
Yüreðimizse birbirine dargýn birer küskün âþýk.
Bilemezsin sevdiceðim ruhumun gizemindeki ormanlardan gelen sessiz çýðlýklarý
Anlayamazsýn o vakit gözlerimden senin için dökülen kar tanelerinin çektiði ýstýrabý
Belki de bir daha sevemezsin beni o ilk sevdiðin kýr çiçekleri misali
Anlarým o an bir daha senin için dökülen yaðmurlarýmýn bir daha seni geri getirmeyeceðini.

Karanlýk dünyamýn da tüten matem dumanýndan belki bu son iç çekiþimdir
Her nefestir senin ruhunu gözlerime doðru aðýr aðýr hayali ruhuma yansýtaný
Kifayetsiz sözcüklerin belirtisiz manalarýnýn alametinin suskunluðunda
Her akþam gün batarken asýl sendin gök kubbeye hýþýltýlý mateminde topraðýma gömüleni
Çaresizliðin esaretinin çözümlenemez sorularýnýn gizeminde
Bendim seni gözlerimden endam aynasýna yansýttýðým hayaline doðru ölümüne döktüðüm gözyaþlarým.
Belki hatýrlarsýn o vakit beni…

Sosyal Medyada Paylaşın: