þiire dedim gerçeðin elinden tut yürümeyi öðren bir bebe apalýyor düþlerinde aya in diyorsun tepelerden, papatyaya ulaþ seni bekleyen var mý bak o aðacýn altýna
hýzýný almýþ gidiyor araç, dur diyemiyorsun dur þurada göl kýyýsýnda ikindi vakti demini almýþ sevgilinin bakýþlar gözlerinde iç hayatý, dinlen daha kimler geçiyor bu yoldan, görmeden
çok þey bekliyorsun yarýndan, bu gün geçti dün oldu dualarýn, ellerin dünden farksýz açýyorum pencereyi sabaha, orda yavru köpekler çöpü eþeliyor, birbirini kovalýyor kýrýntý çöpten bakýyorsun sadece, baðlý deðil elin kolun
Ayten yine gitti geldi hastaneden bir aylýk iðneyle sesi duyulmuyor evinden, bu gün hapý yuttu onca söylenecek söz, üç kez tekrarlar sustu bugün üstüne yorgan alýp uyuyacak baþýna çekmeyecek hýrkayý anlayacak biraz babasýnýn öldüðünü..
04. 02. 2017 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.