Yeni bir rüyadan uyanýyordu gözleri
ak bir elbiseydi ürperen teni süpürürken geceyi
seviþti uzun süre yýldýzlarla, ay düþmüþ yataðýnda
rüzgar çok uzaklardan eski aryalar sürükledi kulaðýna
çarpa çarpa eskitti saçlarýnýn ipekliðini
taþtan heykele dönüþtü Ilonka...
ne çok kesik vardý aþklý kollarýnda
yýllarýn izlerini topladý yorgun avuçlarýna
sarý sýcak bir öpüþle iç geçiren dudaklarýna yapýþtý sözler
leylak kokulu kadife kaplý kutudaki saklý sýrlara dokundu
kapattý tekrar gizli mabedini usulca
üç boyuttu geçtiði kapýlar
biri hüzün, diðeri umut ve aþk
her biri davetsiz konuk...
hasret vurmuþken kýyýlarýna maziyi anaforlar çekti içine
takatsiz dizlerinde bir kaç çocukluk beresi
ýslak düþlerinde yüzerken karþýdan karþýya
defalarca içinden geçirdiði kayýp dualarda
dalgalara karýþtý gözlerindeki esrarlý mavi
o gün bugün gözleri balýkçý kayý/k/p/larýnda...
kaç kez yýkýldý içinde o saklý dünya
ömrün görünmez iplerinde
devrilen düþlerinde gerildi
boynuna asýldý kolyeden acýlar ilmek ilmek
asi bir ýþýktý yüreði gecenin koynunda yatan
uykusu aðýr bir bahtla...
Ilonka hüzünlü saçlarýn daðýnýk
gözlerinde kayýp þarkýlar
anlatsan hüznünü
mendilinde oyalanýr bitimsiz yaþlar...
Ilonka yüreðindeki taþtan heykelleþti
ahh Ilonka hiç uyanmasaydýn hiç
ýþýklar doðan ülkende...