Tanýyor musunuz beni ?
hiç gördünüz mü geçmiþ yýllarda kýrmýzý ruh/j/lu gençliði...
Heyy ellerimde tuttuðum yýllar
yýllanmýþ rüyalar biriktirdiðim yastýðýmda
üstümü örtüp sarýlýp uyuduðum düþ yorganým
ne kýþlar ne yazlar geçti kadife tenimde
alevsiz anýlarý külleriyle savurup
eski bir çerçeveye mýhlý dünlerle
sararmýþ günlerdendi kalan geçmiþ...
her geçen yýl, solan yýllarý doðurdu
doldurduðum gözçukurlarý derinleþirken
alnýmda kalan her çizgi gençlik þarkýsý
tazeliði yitmiþ dudaklarýmda gül kurusu eski bir renkti
aynalarý her sildiðimde silinen yýllar
ahþap çerçevede kurt yeniði acýlarla
ütüsü gitmiþ yüzhatlarýma dokunduðumda
damarlý ellerime takýldý gözlerim
bir zamanlar
ak bir eldivenden daha aktý ellerim
gençliðin tek kanýtý elimde kalan siyah beyazým...
...
yalan söyler miydi gözlerindeki yeþil
savaþ þarkýlarýnda hasret kokardý sevdiði
baþý baðlý bir dua gibi sakladý özlemleri
iç geçirdikçe göðüs kafesi açýldý / acýdý
nefesi titredi hayali med cezirlerle
içine içine akan yaþlarý silemedi
bir perdelik oyundu bitti aþk ve hayat
replikler kýsa
yýllar uzun kaldý saçlarýnýn beyazýnda...
ne çok gürültü yapýyordu gün avuçlarýnda
kendini arayan kadýnýn
gençliði çalan yýllar
baharda zamaný þaþýrýp açan çiçekti
hazana kuru yaprak olup savrulan
Lenin izli sonbahardý zaman.
yüreði kýþ uykusu
elleri orak, parmaklarý çekiç
ayazý pek beyaz ülke Nazým mezarlý
göðsünde eski bir niþan
kendini arýyordu kýrmýzý ruj izinde bir kadýn...
siz hiç onu gördünüz mü?