her þey kirlendikçe bir mendil gibi
sürgün kuþlar uçar üstümden
omuzlarýma yaðar gece
dilimde parçalanýr kelimeler
dramlar aðýta çevrilir içimde
dingin bir kuþluk vakti
bütün kuþlar
uçmayý güvercinlerden öðrenecek
sevdayý üveyiklerden
adanmýþ alaylar gibi
þimdi çýkart baþýný siperden
say kaç kurþun söndürecek yüreðin
uzaklarda çoban ateþlerinin kýzýltýsý
karanlýðýn içinden gelip
bacalardan sabah dumaný tüterken
rüzgârla sevgili olmuþ bulutlar geçecek üstümüzden
tan sökünce daðlardan
yapraklarýnda toprak kokulu
çiçekler boynunu uzatacak penceremizden
yaralý kuþlardan biliyorum
bitmemiþ bir umut gibi inip kalkýyor göðsümüz
17.11.2021 / Antalya
Sýtký Özkaya
Fotoðraf: Sýtký Özkaya