dudaklarým narlarýn kanama zamaný
içimde rast perdesinde bir hicaz
daðlar harami
kýsýklar susuz
kanatlarýna veda ediyor kelebekler
ben yollarýn dilini öðreniyorum
gözlerinle içime dokun anne
türkülerin yorulduðu yerden
artýk kuþlardan sonra yapraklar da
düþüp sonbaharýn ardýna
sararmýþ hüzünleri döke döke
gidiyorlar
ben harflerini öðreniyorum güzün
düþüp yollara sen de gitme anne
rüzgâr kýþý bestelerken
aðzýmý kum zambaklarýna batýrýp
endemik mevsimlerde boðuluyorum
bir tek kuþlar anlýyor beni
neden kimse gökyüzüne bakmýyor anne
12.11.2021/ Antalya
Sýtký Özkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.