SENDEN YADİGAR KALAN SON NEFESİN
Bir þeyler söylemeli
Ufaktan doðan bir güneþe doðru
Dalýp dalýp duruyordun þafaðýn o vakit,
Nefesin sesini iþitemediði an ki kalýrcasýna.
Bir rüzgâr esiyordu birden aniden
Ýçinden bir þeyleri sürüklercesine savruluyordu
Belirsiz mazilerden bir þeylerdi ki ruhun, bedenin, yüreðince
Her daim aþk duvarýdýr karþýlýyordu seni
Soluðun kesiliveriyordu o vakit heyecanýn perdesinden
Yüzün, bedenin titreyiveriyordu içten içe
Kapanýveriyordu gönül kapýlarýn aþklarýn solduðu geceye
Yüzlerine kilit vuruluyordun sanki
Bir yaðmur yaðýyordu gözlerinin arasýndaki bulutlardan
Kor olmuþ þafakla beraber
Hiç umulmaz kar rüzgârý esiveriyordu aðýr aðýr yeþil gökyüzünden
Kapanmaya yüz tutmuþ gözlerinle
Bir þeyleri sýzlatývermeden
Yaraný derin derin kazýlýyordu o vakit
Ruhunun üstüne mezarlar açýlýyordu
Umursamazca kar dökülüyordu aþýklar mezarlýðýn ötesine
Aþýklar ordusunun bulunduðu köþeye
Bir olurduk þafak vaktiyle
Bir ara kapanýrdý hava
Her yer sessizliðe dolmuþçasýna
Birileri tutup kaldýrýrdý seni
Belli bir gayeleri vardý besbelli
Bir ýþýk vuruyordu her zaman kabrime
Aynaya yansýyan iki yüzle
Bir sesi iþitirdin
Senden yadigar nefesin olduðum vakitte...
07.10.2021 03.45
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.