F a r z e t

farzet / ne sen vardýn ne ben

tutmadý ellerin ellerimi

gözlerin deðmedi gözlerime

ve söylemedi dilin beni sevdiðini


gökkuþaðýnýn renkleri sarmadý bizi

deniz hiç el ele görmedi

martýlar, þarkýlar söylemedi sevgimize


biraz kül, biraz duman hepsi

yok olan sevdânýn izi


senden çok uzaklardayým

sarý güller gönderiyorum sana / postada þimdi

bunlar ayrýlýðýn gülleri



söndü sevdânýn alevi

geriye yalnýz külü kaldý



ne sallanan mendil / ne el sallayan sevgili

saymayacaðým artýk, günleri saatleri

ne kavuþmanýn sevinci / ne gidiþinin telâþý

ne ayrýlýðýn hüznü / geçti, hepsi bitti



farzet / ne sen vardýn ne de ben

yaratan bu hikâyeyi

akþamdan kalma bir sarhoþluktu bizimkisi

sabaha geçip gitti

farzet / hiç yaþanmadý

ya da farzet / birer hayâldi hepsi...



Hâdiye Kaptan


Sosyal Medyada Paylaşın: