Müziðin ince parmaklarý okþuyor ruhumu. Nazik elleri geziyor üzerinde. Yalnýzlýktan çatlayan ruhum, Onarýlýyor dokunuþlarý altýnda. Sessizlikten kararan gözlerim, Bitkinlikten kapanan kulaklarým, Açýlýyor her bir týnýsý ile. Uyanýyor gibi bir karanlýktan. Gün doðumuna yakýn en karanlýk anda, Siyaha boyanmýþ dünyam, Renklenecek gibi oluyor. Düzelecek gibiyim. Garip bir his kabarýyor göðsümde. Unuttuðum bir þeyleri hatýrlar gibiyim. Adý neydi unuttum bu hissin. Anýmsayacak gibiyim. Biraz daha yaklaþýrsam göreceðim! Biraz daha çabalarsam bileceðim! Sanki bu, Sanki ben, Mutlu gibiyim?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Utku Can CANATAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.