En Vakitsiz

Ne günüm kaldý, ne gecem.
Ne sesim kaldý, ne soluðum.
Ne zaman uyuyorum?
Yahut hiç, uyanýyor muyum?

Hayat çekilmez bir halde.
Düþlerim ise birer kabus!
Hangisi, gerçekliðim benim?
Bilemiyorum...
Bir dalgada sürüklenen sandal gibi,
Yýldýz ýþýklarýyla,
Yolumu bulmaya çalýþýyorum.
Gidiyorum bir yerlere.
Sessiz ve sakin düþüncelerimle.
Yol, ben yolda olduðum için var.
Bir an duraksasam,
Kaybolacak gibi her þey!

Ardýmý düþünmeden gitmeye çalýþýyorum.
Kaybettiklerimi, tek tek kazýyorum avcumun içine!
Kazandýðým yok,
Kaybediþlerimin hesabý da yok!
Üþüyorum.
Umutlarým soðuk,
Ellerim gibi!
Isýtacak hiç bir þeyim yok,
Bir gülen yüz gibi!

Artýk ayrýlýþýmýn vakti!
En vakitsiz olandýr ayrýlýþ.
Vakitsizin vakti geldiðinde,
Tüm zaman onunla birlikte,
Hiç var olmamýþcasýna,
Akacak bir anda göz yaþý gibi!
Geri alýnamayan,
Her þey gibi,
Gidecek avuçlarýmdan,
Mutluluðum gibi!
Sosyal Medyada Paylaşın: