BİR BİSİKLET HİKAYESİ II.

Karanlýk þehirlerle kuþatýlmýþ rüyalar ülkesi,
aþksýzlar sokaðýnda gün yavaþ yavaþ aðarýrken
Zaman soluk denizli gölgeler eþliðinde iþliyordu aðýr aðýr.
Kaybolmuþ aþklarýn uðrak yerleriydi oysa o sokaklar.
Bir an büyülü bir dünyanýn keþifsiz kapýlarýný aralar gibi oldu ruhum.
Kaldýrýmlar suskun sahile vurmaya hazýr dalgalar misali durgun,
Bir ara gözüm bir gölgeye iliþiverdi o vakit.
Sahilin hemen kýyý ucunda bisikletiyle ekmek derdindeydi kim bilir
Gözleri solgun, hatlarý keskin ve biraz da yanaklarý kýp kýrmýzýca
Ýçimde fýrtýnalar estiren bakýþlarý vardý oysa.
Hemen yýldýrýmlarýný göze alarak çýktým ardýndan bilinmez bir yolculuða.

Beni gördüðünü pek düþünmemiþtim ilk baþlarda.
Nerden bilsin bu cellat yüzlü ruhun onun için þiirlere konu ettiðini
Bir ara Oktay’la göz göze geldim ne yapýp edip konuþma fýrsatý arayacak
Ruhundan sesini daha da iþleyecektim þiirlerime.
Sanki Karadeniz’di benim dilimden anlayan,
O vakit kayýp gitti bisikletiyle karanlýðýn ardýndan saklanaraktan
Sular feryatta tutuþtu, dalgalar hýncýndan bana hesap sorar oldu.
Yýlgýn yýldýzlar arasýnda bir ses iþittim sahilin arka taraflarýndan
Oysa yetiþememiþtim ardýn.
Günlerce o sesi aradým lakin suskun kaldý günler , aylar
Bir zaman tam da sahil kýyýsýnda yaþlý bir balýkçý amcaya rastladým
Ýlk defa konuþuyor gibi titrek, korkuyla bana bir mektuptur iliþtirdi
Üzerinde Anestezi aþýðýna hitaben yazýlý gibiydi.
Karadeniz’in durgun hýnzýr dalgalarýdýr dile geldi birden,
Bir ara þevke tutuþur olduk ikimiz,
Mektup da benim fotoðraflarým kayýtlýydý
Bilemezsiniz her saklandýðým anýn fotoðraflarý, hikâyeye koyulduðum vakitler saklýydý
Üzerinde kalpten oymalý deniz kokulu bir taþla.
Biliyordum beni izlediðini
Artýk anlamýþtým ruhun artýk yalnýzlýðýna teslim edilmeyiþini
Þafaðýn kör saatinde odamýn camýnda asýlý bir mektup da iliþmiþti
Sanýrým artýk oda bunun farkýnda gibiydi…

Sosyal Medyada Paylaşın: