ÇOCUKSU BİR GÖNÜL DAVASI

Soðuk bir Ekim günüydü bir hayatýn doðuþu.
Sarsýlan ruhlardý heyecanýyla gözleri parlayýþý.
Sessiz, titrek sokaklardý bu hayata þahit olaný.
Ufacýk bir evin ardýndaki sýcacýk gölgesinde bir hayatýn tohumuydu yeni baþtan atýlaný.
Zaman nasýl da iþliyordu oysa.
Sokaklar doksanlý yýllarýn sýcaklýðýyla,
Ýnsanlarsa ruhlarýndaki sevgiyle yaþarken.


Çok zor zamanlardý o vakitler.
Elim bir kazaydý onu hastane köþelerine sürükleyeni.
Bazen küsmemeliydi insanoðlu,
Yeþermeli, direnmeliydi yeni akýp giden zamana.
Gözler kýrýk dökük kum tanesi,
Bakýþlarsa daima engin deniz ufkuyla,
Bir gün âþýk olduðunu anýmsadý bizim afacan.
Yeni elbiseleriyle çýkmýþtý ebe teyzenin torunu didemin karþýsýna
Ve ilk defa ezilmenin, aþaðýlanmanýn tadýna varacaktý o an.

Günlerce aðladý rüyalarýnda,
Gün geldi bir kazaydý onu yine diplere doðru çekmeye çalýþan.
Lakin o yýlmadý, çarpa çarpa tüm engelleri yýktý buhar oldu, ateþten kor oldu.
Anladý çorak gönüllerde aþkýn yeþermeyeceðini
Donmuþ bir ceset gibi kaldý yine þuracýkta.
Yaðmur altýnda yine saatlerce sabahladý o gün.
Þafaklar sökerken bir haber duyuldu,
Gelen mektuptu týbbiye müjdecisi!
Nasýlda haykýrdý zamana yumruklarýný sýkarcasýna
Ama o gece yine hastanede gözlerini açacaktý,
Kalbi dayanmamýþtý o heyecana.

Bizim afacan ruhlu yine yenmiþti makûs talihini,
Gidecek yeni ufuklarla dönecekti didemin karþýsýna
Týbbiyedeyken uzak küskün dostlarýndan bir haber aldý.
Didem niþanlanmýþ seni de bekliyoruz demiþlerdi
Post operasyon odasýnýn giriþinde dondu kaldý bizim afacan.
Zeki hocasýydý yine onun yardýmýna koþan.

Bir gün hasta yataðýnda þu sözcükler dökülecekti ,
Ben onu bir çocuðun oyuncaðýný sevmesi gibi beklemiþtim
Oysa beni beklememiþti.
Gözlerinden yaþ dökülürken afacan günlüðüne þu notu düþecekti ;
27 Ekim benim doðum günüm ,
ama didemindi sonsuzluða uðurladýðým gün...
Sosyal Medyada Paylaşın: