Sayfalar bile aciz kalýyor,
Kaleminden dökülen satýrlara.
Yüzündeki çocuk masumiyeti
Gizleyemiyor öfkeni
Acýlardan depremler olurken bedeninde
Sen hala baykuþlara inat
Nergisler büyütüyorsun kalbinde durmadan.
Kelimelerin sihrine bulanýp
Kahinlere inat düþler kuruyorsun yüreðinde
Zindanlar boþalýyor sanki
Gülerken yüzüne inen gamzelerine
Ýçinde hapis yatan ünlemlerin coþkusunda
Can çekiþiyorsun
Zaman senden çaldýklarýný vermek için
Ölüm duruþunda bekliyor
Görüyor musun?
Daðlar özleminde yas tutuyor
Zap suyu kan bayramýna yatmýþ yokluðunda
Biliyor musun?
Seni anlatmak;param parça olmuþ
Hayalleri toplamak kadar zordur
Bilirim
Haritalara sýðmayan düþlerinde
Büyütüyorsun yediveren iklimleri
Seni çözmek
Kendi pasýnda çürümüþ parmaklýklarýn ardýnda
Saklanan gerçekleri anlamak kadar karmaþýktýr
Adýnla baþlayan her satýr eylem kokar
Bakire þafaklarýn düðümü çözülürken Dicle’de
Bir çay kývamýnda arþýnlýyor gövdesini Fýrat
Tutkusunda can çekiþtiðin
Özgürlük düþlerinde buluyorum seni
Üç yasak renkte durmuþsun kýbleye
Hala Behdin’an arþýnladýðýn yerlerde bekler seni
Bir bahar týlsýmýnda
Þimdi karlara boyanmýþtýr
Ayaklarýný hediye sunduðun Heliz tepesi
Gün batýmý senin bakýþýna selam duruyor
Her gün ayný saatte
izliyor musun?
Belki bir gün Elbistan hatýrlar
Parmak uçlarýný yansýyan sancýlarýný
Amed anlatýr eylemi andýran voltalarýný
Maraþ zindanlarýnda kitaplara yazýlýr
Týrnaklarýnla kazýdýðýn beyaz çizgiler
Ben sustum
Kelimeler aciz kaldý seni anlatmaya
Ýçine kokun sinmiþ dört duvar anlatsýn seni
Satýr aralarýna sýðmayan dipnotlarýn
Ele verir gün ýþýðýna çýkamayan acýlarýný
Faik danýþman