Sonsuzluðun gölgesinin süpürdüðü gecelerdir ZAMAN. Karanlýklarýn ardýndaki anýlarda neler sakladýðý bilinmez Masum bir çocuk gibi ürkek, Eski sevgili gibi hissiz, çekinceli. Maðrurluðun ötesinde saklanýrken hayatlar, Kiminin elinde tutacaðý sevgilisi, Kiminse eski dostu yalnýzlýðýn derin izleri. Kaçamak bakýþlarýn arasýndaki birleþmeye hazýr iki çift göz misali. Ne var ki ölümsüz ayrýlýklardýr geçilmez maziler sokaðýnýn tek sahibi. Bilinmezcesine pusu kurmuþçasýna bekler ayrýlýk saati. En dehþetinden! Gözlerde belirsiz küçülme, Yüzlerse ayrýlýðýn derin hasretleri içerisinde. Kayýp giderken iki yýldýz bir daha birleþmemek üzere. Sonsuzluk ki zamansýz doðan ayrýlýklarýn üþüdüðü sokaklarýdýr. Kime sorulsa bilinmez belki bu son olacaktýr. Yaþam akar olmuþ bilinmez iklimce, Hangi yaþam doðmadý ki peþimizdedir ölüm hasretle…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.