evler gerçekten yürür mü? yine bir adýmýmýn ardýnda kuþlar uçururum yerin dibinden baþýný uzatýr özgürlük gül uzatýr elime dil çýkarýr çocukluðum yeni çocuklara balýk gerçekten uçar mý? ben uçururum
gazetelerden mi televizyonlardan mý? yapýlmýþ yapma bir çiçek aldatan rengiyle dimdik yontu yýldýzlarý kýrpýp dev mi yapmalý? devleri kýrpýp yýldýz mý? bembeyaz bir kar tanesi mi olmalý genç kanlarýn üzerine
çöplük açýk açýkta herkes, üstelik kayýplar kimse nerede olduðunu bilmiyor bir ana gülüyor kâðýt gülümsemesiyle mezarlýkta diz dövüyor analar mezarlýk açýk
ben yine gülü nasýl öptüðümü unuttum neresi sevdiðimin adresi, muhabbet kuþu mu? yoksa ince söðütte serçe mi? gölgeme neyin gölgesi düþüyor? inip çýkýyorum kendimden kendime kansýz ölümsüz sýnýrsýz bir dünyada..
12. 02. 1994 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.