Bir yaným kara, bir yaným denizdir benim.. Öylesine durgunken, birden coþar içim.. Toprak gibiyim ben, ekerim tohumlarý, Fidan, fidan açar çiçeklerim filizlerim.. Ýnsandýr ham maddem, Insandan alýr insana veririm, Gönlümde çaðlayan, bütün duygularý.. Deryalara, denizlere býrakýrým.. Su akar yolunu bulur, Týpký þiirlerin, Sahiplerini er geç bulduðu gibi.. Beni anlayamaz belki de, Ben gibi olmayanlar.. Bir tutkudur, bir sevda, Kelimelere aþýk olmak.. Herkes gider, hatta ben bile, Hatýrdan silinir insan.. Bir cümle kalýr, ardýmýzdan.. Bazen kime ait olduðu, Dahi unutulur, Anonim derler adýna.. Dünya üzerinde, geriye kalan Bir sözdür, sadece.. Yazarlardan, þairlerden geriye kalan..
Þiir: Gönül Cesli 30.07.2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÖNÜL CESLI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.