Bir Yoksulun Son Hayat Günlüğü

Susuzluktan kurumaya yüz tutmuþ gibiydi ömrüm.
Kýsalan gölgem ve aðýr aðýrca durmaksýzýn iþleyen zaman
Hiçbir zaman geçinemezken.
Belirsiz bir þehrin yalnýzlýðýnýn örtmüþ olduðu sokaklarýnda kendimi ararken
Üstümde eski bir ceket ve yýrtýk giysilerle ilerlerken soðuk bir kýþ gününde
Gözlerin iliþtiði soðuk bir tenha barakaya ilerlerken
Gözlerimden sýcak bir tebessümle tir tir titrerken vücudum
Ne zaman vefasýzlar caddesinden geçerken insanlar gözümde belirsiz
Bense etrafta uçuþup duran yorgun bir kar tanesince
Cebimden yýllanmýþ bir sigara yakýp dolarken dumanýyla ruhum
Bir ah diye iç çekercesine mazilere doðru düþünce yolculuðuna çýkarken bir vakit
Onca vefasýz insaný, eþ, dost, arkadaþý anýmsarken ruhum,
Kaçamak bakýþlarla ekmek kavgasý için çöpleri arþýnlarken ki utangaçlýðým
Zaman nelere kadir dercesine için için sigaradan bir nefes çekip
Soðuk barakada yaþadýðý son günlerin bilincinde olurken ben,
Hayat bu iþte nelere kadirmiþsin sen!
Ellerim soðuktan çatlak, avuç içlerimse çalýþmaktan nasýrlar içerisinde boðuþurken
Bana kim sevdiðini söyleyebilirdi? Kim?
O eski adamdan dý geriye sefaletin içinde bir kuru ekmeðe muhtaç,
O eski adamdan dý geriye giyecek bir paltoya muhtaç.
Sözler ki aðýr bir top mermisi gibisince vururken yüreðime,
Hasta bedenimden öksürükler eksik olmazken
Þimdi kim getirebilir o eski zenginlikle dolu mazilerimi
Bilmezler ki hala ben o eski ben,
Bilmezler ki yýrtýk elbiseler ardýndaki ruh yine o eski gururlu ruh!
Meðer soðuk sokaklar, açlýktý bizlerin gerçeði.
Soðuk bir günde cenazemde söylenecekti sadece ardýmdan iki kelime;
Gururlu ve yoksul!
Benden tüm sizlere kalan tek mirasmýþ meðerse…

Sosyal Medyada Paylaşın: