GÜNEŞ YÜZLÜ BİR IŞIĞIN SONA EREN ÖYKÜSÜ...

Utancýn zamanýydý insanlýðý boðazlayan.
Dar geçilmez yollardan geçmek için çýrpýnan masum bir çocuk misali.
Kimi ölümler vardýr ki sözcükler kifayetsiz,
Kimi koparýlan çiçeklerdir aðýtlarýdýr yüreklere hançer gibi saplanan.
Dünyanýn bilinmez bir diyarýndaydý
Aðýtlarý göðü çarpan güneþ yüzlü bir kýzýn hikâyesiydi bu.
Kimi zaman yiyecek ekmeði yoktu,
Kimi zaman uykusunda yanýndan ayýrmadýðý bezden masum yüzlü bebeði.
Gün geldi karný doydu annesinin sýrtýnda ekmek parasý için güneþin sýcaðýnda kavruldu.
Gün geldi babasý askerdeyken þehit oldu, kefensizce topraða gömdü.
Anlamadý, farkýna dahi varamadan yetim kaldý
Bir gün bozkýrýn ortasýnda büyüdü, serpildi, gencecik bir kýz oldu.
Okuyacaktý! Bu çarpýk sapkýn dünyada ýþýk olacak aydýnlatacaktý atalarýnýn kanla suladýðý vataný.
Babasý þehit bayraðýna sarýldýðý günü anýmsamýþtý o gece topraðýnda çocuklu aðlayýþlý yeminini.
Gün geldi hayat onu sýnavdan sýnava doðru çekti.
Gün geldi güneþ yüzlü bedeniyle çað dýþý kalmýþ insanlýða bir umut taþýttý.
Güneþ yüzlü kýz ateþ oldu, yýldýrým oldu kör karanlýða
Gün geldi öðretmen olup yýktý onca çaðdýþý kalmýþ insanlýða.
Lakin ölümdü onu peþinden býrakmayan.
Beden avcýsý yamyamlardý onu ateþe atmaya çalýþan.
Bir gün gayrý tenha bir yerlerde parçalanmýþ bedeninin haberi duyuldu
Bilmediðimiz bir ormanlardan..
Gökyüzü sustu acýdan,
Yer adeta içindeki lavlarýný yüreðine akýttý.
Sustu tüm insanlýk, yamyamýn esaretine gömüldü.
Masum bedeniydi zalimce vahþice parçalanan.
Ruhuydu zalimce þu fani hayattan kopartýlan.
Kapkaranlýk oldu dünya, güneþ sevdalýlarý aðlamaktan dondu
Kelimeler kifayetsiz, manalar ölüm kadar yersiz.
Yamyamlardý onu bedenine dokunan.
Ya þuursuz insanlar,
Ya suskun cümle insanoðlu.
Sözcüklerim kýrýk, sözlerim aðýr ve sönük.
Bir ýþýðý daha söndü gencecik bir kýzýn.
Dünyanýn bir güneþi daha uðurladý baðrýna dün gece…

Sosyal Medyada Paylaşın: