Özenle tuttuðum günceme
ýþýk hýzýyla çarpýyor gözlerim.
Akasyanýn taze diliyle karýþýyorum
çiçek tozlarýna.
Gamzelerimi topluyorum gülüþlerimden.
Uyanýyor sahipsiz ruhlar hücrelerimde.
Yarým kalmýþ bir soru
kýmýldýyor eskinin albümünde..
Tütüyor alevli bir duman
saçlarýmýn telinde.
Tütsülenmiþ büyülü aþk
Kýskývrak baðlýyor elimi ayaðýmý.
anýlar kelepçeleniyor gözlerime.
Esmer bir hüzne dönüþüyor zaman.
Aralarýna alýp ayrýlýðý
durmadan yürüyor iki fýrtýna.
Düþselliðin ipini
býrakýyorum derin kuyuya.
Biriktire biriktire gölgeleri
uzaklaþýyorum bakmadan ardýma.
Hüzün buzlarý erir sanýyordum zamanla.
ellerimizmiþ birleþen çýplak kutuplarda.
Gölgelerin suskun köprülerinden
aþýp gittikçe.
Bütün baðlara atýp kördüðümü
tekrar tekrar koparmakmýþ aþkýn adý.
Sürekli bir devrimi
baþa sardýkça darbe gören.
Uðultusu yýkandýkça s’esizliðin
Arsýz bir çingene gibi
sayýklar durur yüreðim.
Çiçekten taçlarla dolu yeminler denizinde
Dolaþsa da alýcý kuþlar omzumda.
Saðýr yorganý örter gecenin üstünü.
boynumu büker ezan kokan karanlýklar.
Býrakýrým boylu poslu içtenliðimi
sevda adlý çocuða.
Bir þeyler nedense hep eksik kalýr
tamamlanýnca..
Unutma ki; sevgilim
kýþ günü içimdeki Sen hep bahardýr
çiçeklerim tomurcuklandýkça..!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.