beyaz çiçekleri kökünden kazýdýlar kulak týrmalayan sesleriyle daldýlar bahçeye onlardan mý bilmiyorum kayan mevsimler göðün böyle yarýlmasý boydan boya özlemem göz alýcý mavi göðü
çocukluðumun bahçesi az ötede bir kaç meyve aðacý, kuru topraðý ve gözünü açmaya çalýþan çimleriyle bakýyor bana gözlerimi kapasam armut aðaçlarýnýn dibindeyim salýncak kurmuþum mayhoþ elmanýn alt dalýna sallanýyor þarkýlar söylüyorum
kalksam çekirge kovalayacaðým hýrsýz çocuklar gülerek geçecek yanýmdan ceplerinde yan bahçenin elmalarý bizim salatalýklar ’üstlerine yatýp anlarlarmýþ nerde salatalýk var’ ah nerede annemin emekleri.. çatlak elleri
özlemle bakýyorum kurutulmuþ bahçeye nerde mazin dayý, hanýmý o durmadan konuþan ufacýk kadýn sahi eski çiçekler nerede nerde özenle seyrettiðimiz beyaz kelebekler!
bir ben mi kaldým eskilerden gözlerimi kapasam konuklar aðýrlayacaðým bahçede mýsýr, çay kokularý burnumda..
15. 06. 2021/ Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.