nereye indireceðiz artýk gökyüzünden bulutlarda eriyen, uçamayan kuþlarý yoksul bir çocukluktan yapmýþtý kanatlarýný düþsel oyunlardan, yan yana dizilen taþlardan kavak deðnekten kýlýçlarla yeryüzünde tükürmeden gözyaþýna, küçük küçük ellerle
bir deðirmenden havalanýrdý kuþlar, mýsýrlardan güneþli kirazlardan, erikten, dimdik orduydu ayaklarýmýz çýtýrdayan dalda ninemizin türküleri devinirdi dilimizde bir yerde durmazdý uçmak uçmak uçmak uçmak! gülümsemek havalanýrdý çatlak duvarlardan
kurardýk yine de kendi yalnýzlýðýmýzý uçulamayan yer minderinden seyrederdi Tanrý’lar tavan arasý, kuþ gözü pencereden ay dönerdi sýrtýný ýþýklý hanelere heey kuþ! uçtuðun gökte misin?
indiðin yerde mi nerde soluyorsun havamý? bütün nineler öldü, kemik dedeler iþte g’örüntü dünya, pamuk ipliði, has ses iþte sus- pus kanatlar düþürdüler oflarý yýkýlmadý duvarlar ve.. özgürlük hapiste!..
19. 02. 1997 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.