Dökülürken göklerden ilahi bir ezgi
gürül gürül akan bir nehir oluyor.
içimde yankýlanan çýðlýk.
Boþaltýp benliðimi
kurtuluyorum gereksiz ne varsa.
Gözüne uyku girmeyen çocuðun
bayram sevinciyle
avucumda sýmsýký tutuyorum pusulamý.
Katýksýz sarýlýyorum vuslata.
Çöllerin bitmeyen susuzluðunda
serap oluyor kimliksiz kimsesizliðim.
Aþk’la ýslanýyorum dünyamda.
Eðiliyorum rükû’ya ’’hasretim’’ diye
’’özlemim’’ oluyor baþ koyduðum secde.
Birleþiyor ellerimin sýcaklýðý yüreðimdeki ateþle.
Dilim susuyor yüreðim açýlýyor ’’Amin’lere’’
Bir çað kapanýp yeni bir çay açýlýyor evrende.
’’Hiç’lik’’ paramparça oluyor bedenimde.
Korkmuyorum uçurum kenarýnda ölmekten.
Onca yoksunluðun içinde.
açýlýrken kollarým ölümsüzlüðe..!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.