Uçurumla Ayrılan İki Aşığın Masalı

Uçurumun kenarýnda olmak gibidir seni yaþamak
Her an her damla gözyaþlarýn arasýnda seni arayarak
Belki bir ümidin yarattýðý bir teselli
Belki de kayýp giden koca yüreðin derin izleri
Çok karanlýklar çökmüþtür sensizliðin gizeminde
Nice çok hatýralar yankýlanmýþtýr uçsuz bucaksýz maziler ülkesinden
Kaç mevsim geçmiþse hüznün gülleri arasýndan
Topraða daha kaç bedenler daha örtülecektir
Susuz kalmýþ kalpler birer ölüm fermaný gibiyken
Kaç sefer geçiþtir bu iki kalp arasýndan bilinmez
Sözler kesik, bakýþlar adeta birer kör
Öyle çok zaman da geçmemiþ lakin o unutulup gitmiþ
Seni kaç gece uðurladým ki bilemezsin
Bilir misin kaç gecenin uçsuz karanlýklarýnda topraðýnda kendimi gömdüm
Belki hatýrlarsýn o maðrur bakýþlarýmý, yüz sürersin hayali rüyama
Söylesene sen kaçýncý bilinmez sokaðýn bitkin topraðýndasýn
Hayallerle gerçek arasýnda sonsuz bir dünyadasýn
Sana söyleyeceðim o kadar çok þey bir bilsen
Hangi yana baksam sen oradasýn
Gündüzler ki adeta eli bastonlu kör
Geceler ki bilinmez kuytu bir köþe
O geçmez zaman ülkesinde kim bilir ne haldeysen
Ne olur sabret bekle beni
Ölümdür ancak bizi birleþtirecek
Zaman sensiz olmaktan da aciz
Bir gün ilerde uçurumunun kenarýndaki karanlýklar ülkesinden
Beni de bekleyesin topraða gömüldüðün o gece…

Sosyal Medyada Paylaşın: