Mayıs konsun dudağına

küçük bir çocukken henüz

büyürdü gözümüzde hayat

bir türlü geçmezdi gün , saat

büyük olmak , ne zaman gelecekti

koþarken var hýzýmýzla

görmeden geçtik güzelim bahçelerimizi


söylenmemiþ þarkýlarýmýz vardý oysa

cümleler kaldý yarým yamalak

büyük yenildik

sükûn eden zamana


kýsalmýþken þimdi hayat

yine büyüyor gözümüzde her þey

telâþlý yalnýzlðýmýzda

ahh, nasýl tamamlanýr, yarým kalmýþ onca þey


her gün , belki son diyerek kuþkuyla

yeni güne merhaba demek

yazýn telâþýnda iken daha

ölüm kokan hâzâna nasýl geldik


orman nefesini tüketmiþken

dalýmýzdaki cýlýz filiz

ömür günümüzde / çiçeðe yetiþemeyecek

geceler bürünmüþ çehremize

yarý uyur yarý uyanýk

artýk son vakit / son kapýdayýz

çok þeyi sevmeye geç kaldýk


destur bilmeyen ölümün elleri

baþýmýzda okþarken gümüþ tellerimizi

kim kucaklamak ister ki ölümü

ahh , silinebilseydi güz izleri


dinle çocuk

benim düþlerimin rengi siyah

hayat kurþunlarý çizdi rengini

aþýlmaz duvarlar var önünde

koyulaþýr rengi gitgide /gitgide

çâresi yok /çabalamaya dermâným yok


sevinçlerini sebil daðýtma, zulanda sakla çocuk

gün gelip lâzým olduðunda

çýkarýp harcarsýn, hüznüne katýk

ya da benim gibi ararsýn böyle


eylülü düþürme soluðuna

bir kez bile, bahçende güz gülleri derme

buzlar oluþur bazen, kýrýlýr bir zaman sonra

akan su yoðunluðuna aldýrma

hep, mayýs konsun dudaðýna….





Hâdiye Kaptan
c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir




MAYIS KONSUN DUDAÐINA adlý kitabýmdan
Sosyal Medyada Paylaşın: