Hiç görünmeyen yüzümle
Gümüþ bir kordonla baðlýydým
iki yüzlü yaþama.
Sýnýrsýzdý sonsuzluðun sonu
üryan olduðum masallarýn
satranç tahtasýnda.
Ardý ardýna dönen çarkýn hýzýnda
kaderime tutunmaya çalýþtýkça.
Altýna inanan ’’Simyacý’’ ydým
sunulan maden kömür olsa da..
Gizlemek istedikçe kýrýk yansýmamý
iki damlaydý akan gözlerimden.
Kýzýl fezaya baktýkça..
Oyunun sonu kurguydu
vezir olma þansým hiç yoktu.
Akrebin kuyruðuna basýp
Fatihalar okudukça
kendi mezarýma..
Ama;
Hayal çizgimde ellerim hala Sanrýça
Göðsümde gövdemden kopan
binlerce uçurtma..
Beni bekleyen kendimi kucakladýðýmda..!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.