Duruyorduk
glenay

Duruyorduk

kim y��yordu y�kselen yoz tepeleri
bu kof ya�murlar� kim ya�d�r�yordu
gitmiyordu �lkemden �l�m davullar�
�al�yordu g�m g�m g�m
duyuyorduk uzaktan
sa�da solda

de�i�iyordu annelerin ninnileri
uyumas�n yavrum uyumas�n

duruyorduk
b�y�yordu korku
erken ad�m atmaktan
yere inip bak�yordu g�k ku�lar�
�al�ml� ad�mlarla
sanki onlar yaratm��t� d�nyay�

siyah kuyruklu arabalar�
s�nd�r�yordu
s�ylenecek s�zlerin y�ld�z�n�
�ekip gidiyorlard�
d�k�m d��ek ortal�k

i�i kurumlu, siyah adamlar
eziyordu
da� �i�eklerini
�i�ekler g�ne�e a��k
g��n mavisine
ya�mura

da� katlanamaz
silah seslerine
ac� noktal� �l�me
birg�n katlar kendini
i�ini g�sterir

giremez
�yle kurumla, kurumlu adamlar
ezemezler
ayak alt�nda kad�malaklar�
da�lar ge�er birbirine
valla da�lar canl�d�r
�i�demine sahip

ekinler durmaz sallan�r
her �ey yeniler kendini
duruyorduk
kimse bilmiyordu
haritada yerimizi..

05. 05. 1987 / Nazik G�l�nay

Sosyal Medyada Paylaşın:

glenay Şiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Öyle güzel bakıyor ki Bayram sevincim Bir ışık huzmesi Gözleri hâlâ mayıs yeşili ATATÜRK SEPSESSİZ Cumhuriyet Şiirleri Okurduk Kelebekler özgürdür ATATÜRK'ÜM AYÇİÇEĞİ

Anasayfa

Şiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

İletişim

Duruyorduk