Bulutlara Gizlenmiş Yağmurun Güncesi...

Uçurum kenarýndaki bir köy sýcaklýðýndan
Buzullarý çözüldükçe kaynayan kaplýcalara
Çocuksuz bir lunaparka kadar
Nerelere götürdü beni
Neler neler anlattý bana
Hüzünle sevincin kolkola raks ettiði gözlerin...

Elaydý çok kere
Yeþildi bazen de
Ýçinin fýrtýnasýný dýþýna taþýyordu sanki gözlerin

Uzunca dalýyordun yitik bir menzile
Sonra kokumu, nefesimi çekiyordun içine
Ciðerlerin patlayacak diye korkuyordum bazen de...
Telaþla izlerken yüzündeki anlýk deðiþimleri,
Çizgilerini okuyordum bir kitap derinliðinde
Acýdan sevince
Dünden bugüne
Ve bir bilinmezliðe açýlýyordu o çizgiler
Sayfa sayfa
Yol yol...

Ah be adam!
Aynalarýn sýrlý yüzü!
Bulutlara gizlenmiþ yaðmur,
Þarkýlarda saklanmýþ en acýklý týný
Þiirlerde yazýlmýþ gizli özne
Sen miydin?
Yýllardýr kapýmý çalýp çalýp kaçan
Yaramaz çocuk!
Kalp hýrsýzý!
Maskeli Þövalye!


Sen miydin?
Yokluk günceme,
Her gün yeniden yazdýðým varlýðýný?
Sen miydin?
Kayýp þehir!
Antik kent!
Kuþlarýn göçü!
Apansýz kapýmý bastýran kara kýþ!
Saçlarýma düþen cemre!

Ah be adam!
Sen miydin?
Onca rüya
Onca kabus
Ve onca hayalin ardýndan
Usulca aralanan,
Kýrýk bir pencereden bakan
Gök bakýþlý
Deniz yüzlü
Biraz kayýp
Biraz ayýp
Ama neresinden baksan
Adam gibi adam!
Sen miydin?


25 Mart 01:00
Sosyal Medyada Paylaşın: