Bu uyanýþ sabaha çýkar Güneþ yine bana küskün doðar Saat sabahýn dördü Bu gece uykularým paramparça bölündü
Bu ayrýlýk ömrümü çalar Yýkýldý seninle dolu hayaller Bir ölümsüz aþka imza attým derken Senden hediye kaldý bana bu uykusuz geceler
Alýþtý gözlerim, gecenin karasýna Kor bastým, daðlansýn diye, yüreðimin yarasýna Bitmeyen bir aþk ile sevdim inan seni Ne tenini, ne bedenini, arzuluyorum yalnýz gözlerini
Bir yanýmda olsan diyorum, diyorum da Öyle alýþmýþ, cefaya, çileye, hasrete Bir gün çýkýp gelsen, kavuþsam sana Dayanýr mý ki bu yürek, mutluluðun bu kadarýna
Bu uyanýþ sabaha çýkar Uykum, ben, seni terk eder, giderim O kara gözleri düþler, sabahý ederim Gönüllü yazýlmýþým bu hasrete, seve seve çekerim
Bu uyanýþ sabaha çýkar Çünkü bu uyanýþ sana susuzluða Acýlarýn ressamý, hasretlerin, hüzünlerin þairiyim Gören olmadý ki, imza attýðýmý bir mutluluða…
Gürsel ÝLERÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gürsel İLERİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.