Ruhumu ilk defa uykudayken gördüm ben:
Dokunma!
"Ey" diye baþlayan sahibe
Alçak pencerenin sürmelenmiþ gözleri
Denizi öyle sakindi ki!
Aklým geri çizgiye toplanmýþ
Doldurdum iki kaþýmý sokaklara
Bakýþlarýmdan perdeler açýldý
Düþle hakikat dalgalarýn içinde
O anýn sessizliði nasýl bir güzellikti
Bir avuç taze gün, göl gibi
Henüz keþfedilmeden gördüðüm
Heveslerimi saklayýn, yaþ on sekiz
Bahçenin sýra sýra kilim örgüsü
Mavi kelebekler etekleri uçura uçura
El deðmemiþ esintide ayaklandý
Sinemi ilk kez býraktým göðsüne
Hangi zaman bahar baþlangýcý
Açýk fanusun düðmesi açýk
Ve ben vaktinden sonra kiremit kýrmýzýsý
Penceremin altýnda oturmuþum
Derindir topraksýz saksýlar
Yalnýzlýðýnda solar bahar bahçe
Dokun yediveren güllere güneþ doðarken
Su ilk nefesi çekerken, kendine gelir kýnasý
Ýmkânsýzýn havý dökülsün can havliyle
Tomurcuklarýn hafifliði o kadar güzel ki
Ey kýymetli/m! Ürkmeden gör yüzümü....
Ümmühan YILDIZ