kelimeler...9

gözleri deðiþiyordu hergün
boynunun altýnda ayvatüyleri,
elleri deðiþiyordu belki daha seyrek...
ama en yavaþý saçlarý...
O’nu duydum mu hiç bilmiyorum,
görmeye çalýþýp çalýþmadýðýmý da
aklýmda çok netti çünkü
etekleri yere sürten baþýnda kukuletasý,
resmi kýzçocugunun
kapkaranlýk oyunbahçesinin tam ortasýnda...

kaç yerinden çizilebilir temiz bir sayfa;
kaç deþikten sonra kalmaz hayatta...
deliriyorum iþte her yeni gün doðduðumdan bu yana,
yeryüzünün en aklý baþýnda olmayan adamýndan satýrlar naklen dünyaya
aklý da baþý da cidden omuzlarýnýn üstündeyken hala...

önüme saçýlmýþtý rengarenk bilyeler,
öyle hýzlý çarpmýþlardý ki yere ilk seferlerinde
2. zýp yarýsý þiddette
3. zýp onun da yarýsý þiddette...
çok koþtum peþlerinden yetiþemedim
gözden kayboldular ama hala zýplýyorlardýr biryerlerde...

ben eksi renk
renk eksi ses
ses eksi çocukluk
hadi yakýn artýk posamý...


Sosyal Medyada Paylaşın: