kelimeler...8

sana yaþamdan sýkýlýr gibi görünürsem
bana her gece düþlerimde
kulaðýnýn ardýna sokuþturduðum karanfil yapraklarýný ver
ver de ceplerimi doldursunlar
kuruyup ufalanýp da kaybolana kadar
üstüme sinecek olan yalnýz karanfil kokusu deðildir bunu bil
rüzgarla burnuma her çarptýðýnda yaþadýðýmý hissettirecek o koku senindir.

sana kimseye güvenim kalmadý dersem eðer
bana cüzdanýmda ölene kadar duracaðýný bildiðim
o çocukluk fotoðraflarýný ver
yeþersin aklýmda ilk hayallerim
göçüp gitmiþ, kaldýysa da hayata yenilmiþ ruhlar parýldasýn o gecemde
ateþler yak sahillerde
sönmesin daha da alevlensin safaðýn ilk saniyelerinde
ne zaman öðrendiðimizi hatýrlamadýðýmýz þarkýlar söyleyelim birlikte
kanasýn bileklerimiz, ölüm korkutmasýn gözümüzü yanyana olduðumuzu bildiðimizde...

gözlerim birgün aðlamaktan kýpkýrmýzý kesilirse
seni korkuttuðumu söylemek yerine
bana ellerini ver
sonra o þarkýyý tekrarlayalým ansýzýn
ve de ruhlarýmýzýn eþ olduðunu
bu yalnýzlýðý bize hissettirenlerin yanýnda aslýnda hergün onlarca kardeþimizin de doðduðunu,
acýmaksa, sevmekse, coþmaksa kimselerin anlayamadýðýnca yaþatmak ve devralmak için bizden,
çünkü biliriz bayraklar hep teslim ediþmiþtir ve hayat ne idiyse hala öyledir
biliriz böyle gelmiþ ezelden...
Sosyal Medyada Paylaşın: