kelimeler...4

eyvallahý yok biliyorsun
zamanýn duygulara...

herhalde bu yüzden çok uykum geliyor da
uyanasým gelmiyor yarýnlara...

bazen beklemediðim bir anda taþýyor rüzgarlar
vaktiyle boðulmaya doyamadýðým kokularý,
kim nasýl diye sorsa
annem kokusu diyorum, ilk öpücük kokusu diyorum,
yalnýzlýðý ilk fark ettiðim yaðmurun kokusu diyorum
tebessümler içimi doldurmuyor,
gözlerde aklýmdakine çalan bir ifade yok iþte
susmayý öðreniyorum ben de günden güne...

ayrýlmaya, özlemeye, unutmaya bile tamam da
arada bir ellerin terleseydi elimde keþke...

bazen gece lambalarý sokakta boyumu kýsacýk ediyor,
gölgeme aþýk yaþadým da ben, bilirsin...

ve renk uyumundan müzdarip yaþamak istiyorum yine,
üstümde deli saçmasý gösteri kýyafetlerim...

istiyorum ki duvarlara sürteyim de kanasýn yine dizlerim,
uçurtmalarým uçmasa da olur
söz büyüyünce hatýrlayacaðým hepsini,
biliyorum

adýný düþünmek,
kendiminkini insanlardan duymaktan güzel

iþte mutlu bir yalnýzlýk böylesi bir þey...

bazen rüyalarýmýn köþeleri oluyor,
hani ben yýkmaya çalýþýyordum ya hayatýnkileri,
köþe baþlarýnda hep seni kaçýrýyorum

renksiz karelerin rengarenk gözlerisin

seni kaçýrdýðým o köþe baþlarý rüyalarda
hep sen kokuyor
uyanýp da bir nefes için tüm günü yaþamak böylesi bir þey...

kaç bere taksam üst üste kaybederim yetiþkinliðimi
ben seninle battaniye altlarýna girmek istiyorum yine
çarpmadan saðýmýzý solumuzu sandalyelere,
plastik fincanlar dolmasýn.

görülmeyen geçmiþ zaman olarak kalsýn

sen anneymiþsin ben de babaymýþým ya
kazara deðince dudaklarýna, senle ben oynayýnca evcilikler hiç bitmesin
unutsunlar bizi çocuk odamýzda...

Sosyal Medyada Paylaşın: