YALNIZLIĞIN EZGİSİ

Ýçin için kopuyordu yürekler birbirinden
Adýna tek taraflý duygular süsleniyordu bilinmezliklerden
Kör bir dilenci gibi
Tutmuþum yalnýzlýðýn elinden
Kavramýþým yüreðini bir aþ gibi koklamýþým kalpten
Ne vakit kapansa sevda kapýlarý
Ne vakit dile düþse yalnýzlýðým
Eski bir ceket gibi fýrlatýp atsalar dünyanýn bir köþesine
Ýçimdeki hasret fýrtýnalarý karabasan olsa ruhlarý kor olup yaksa her gece
Yalnýzlýðýmla yapayalnýz kalsam ufacýk loþ bir köþede
Hatýralarý yankýlansa ruhlarda
Maziler bir bir beynimde sahnelense
Yine kavuþamasak eski günler gibi
Araya yollar,daðlar,denizler girse
Eski bir satýr olup kaybolsak hatýra defterlerinde
Ama avutabilsek kendimizi yalnýzlýðýmýzla
Dile gelse sessiz ve derinden sevdamýz
Kaybolsa sessizliðimiz yalnýzlýðýmýzý kuþatsa
Kaysa çoban yýldýzý her gece bizim için
Bir yoksul bebek gibi aðlaþsak sarýlýp birbirimize sokak ortasýnda
Ama yine kavuþamasa ellerimiz
Mil çekseler gözlerimize kör olsak
Kaybetsek birbirimizi dünya denen boþ evrende
Ama içimizde umutta büyüsü
Haykýrsa bütün olup biten her þeyi birbirimize
Ufacýk bir ev ,üç beþ eþyalý oda
Ama bunlarýn ötesindeki sevdamýz
Bir ekmek ,bir su bize yeterdi belki de
Yeter ki yürekler ayrý gayrý olmasýn
Yeter ki masum bir bebek gibi yetim kalmasýn yürekler
Yine de içimizde bir umut olsa.
Göçüp gitsek ücra bir þehre
Birbirimizden ayrý fakat yüreðimiz bir olsa
Belki birbirimizi hiç tanýmasak
Fakat her bakýþta içimizde yansa bir ateþ
Þiirler olup yansa bu ateþ.
Bir daha ayrýlmasak…

Sosyal Medyada Paylaşın: