ÖLÜMSÜZ AŞK

Kente yalnýzlýk gelirdi o uyunca
Kaç vakitler ay ýþýðýnýn ýslattýðý sokaklarda arardým onu
Ruh saðýr, bedenim kör olmuþçasýna
Kaybettim onu gözlerimden akan göz yaþlarýmda
Sonbahar’ýn savurduðu aðaç yapraklarý gibi
Kaybettim bir sabah hastane odasýnda
Yazdýðým satýrlarda saklýydý bakýþlarý
Nice þiirler eskitmiþtim uðrunda
Artýk o þimdi uzaklarda toprak oldu.
Dondu zaman saatler cellad oldu
Kapandý kapkaranlýk gökyüzü dünyama
Ondan hatýra eski göz yaþlarýnýn ýslattýðý mektup
Ve takýlmaya hazýrlanan niþan yüzükleri
Hastane odasýnda son sözü adeta bir yýkýmdý
Çektiði acýlara dayanamayarak beni öldür diye haykýrýyordu
Bazen gecenin geç saatlerinde atýyordum kendimi yalnýz Karadeniz kýyýsýna
Sigaradan her nefes ölümü adeta meþru kýlýyor gibiydi
Ýçimdeki yangýnlar ona gönderdiðim mektuptaki satýrlara yansýyordu
Çok düþündüm o zamanlar
Ondan ayrýlmak ölümse ben ölmeliydim
Sonra en karanlýk köþeden hayatýma son vermek isterken
Çalan telefon birkez daha yolumdan alýkoydu
Ölüm döþeðindeki sevdiðim benden son bir arzu dilemekteydi
diye sayýkladýðýný söyledi hemþire
Yapamadým ruhum iki deðirmen taþý arasýnda kalmýþçasýna
Yorgun, bitkin
Gidemezdim yanýna
Þuursuzca hastaneye koþtum ondan sonrasýný hiç hatýrlamýyorum..

"Belinden çýkardýðý silahla kalbime sýkmýþ
Kanlar içerisinde bulmuþlar.
O anda ise sevdiði son nefesini vermiþti"

Ýki ayrý beden tek vücut olarak gömüldüler
Onlardan geriye ise koca bir yýlmaz aþk ve türkülere dillenen þiirler kaldý.
Onlarsa ölümsüzlükte aþka....






Sosyal Medyada Paylaşın: