Yaşar Kemal Anısına

Geceler uzun ve yaþanmýþlýklarýyla çalkalanýyordu
Uzaklardan ýrak bir köþede aðýr aðýr þafaðýn sökümünedek
Aðýr aðýr iþliyordu zaman
Birgün uçsuz bucaksýz bir bozkýrýn tam ortasýnda
Bir an dalýp gidiyor gibiydi
Zamanýn çarklarýnýn yavaþ yavaþ iþlediði o vakitler
Eski viraneye dönmüþ evinde eski daktilo baþýnda bir þey karalar gibiydi
Çok yokluk çektiðinde elinde kala kala babasýnýn emekli maaþý kalmýþ
Aza az yetinmeyi öðrenmiþti o vakitler de
Hayallerinde hep bir yazar olmak
Anadolu’yu, çekilen çileler satýrlarla buluþturmak vardý
Kimi zaman mürekkep alacak para bile bulamaz
Eski bedeni gibi yýpranmýþ kaðýtlara avuturdu kendini
Gün oldu karný doydu gözü doydu
Gün oldu ekmeðe muhtaç aç yattý gecelerce
Þafaðýn ilk saatlerinde yine virane evinde
Eski bir þöminenin ýsýttýðý odada yazmalara koyuldu
Yolda, kahvehane de hep bu hayalle avuttu kendini
Fakat yýlmadý, direndi
Zaman Çaðlayan olup aktý
Gökyüzü zafer çýðlýklarýndan kýzýla döndü
Bizim yýlgýn yazar eski daktilosuyla þahaserler yarattý
O çocukken ki utangaçlýðýndan dev bir yazar doðdu
Ama o nereden geldiðini unutmadý
O kalabalýk hayranlarýndan sýyrýlýp annesinin mezarýnda soluðu aldý
Ufak bir kaðýt parçasýný topraðýn derinliklerine gömdü
Ýçinde ne fýrtýnalar kopuyordu bilinmez oracýkta aðlayan kardeþine mani olamadý
Gün geldi mahþeri kalabalýk adýna efsaneler yazdý
Adýna Ýnce Memet oldu kimi zaman
Ama o unutmadý Çukurova’nýn çorak sýcaðýný
Ona Yaþar Kemal denildi
Ama hala o eski Kemal’i.
Yýlgýn yüreklerde býr sýr olup kaldý...
Sosyal Medyada Paylaşın: