Doğa ile bir bütün
Dar-ý dünyada ki göçkün kuþlar;
Küskün müdür ki kanatlarý çýrpmaz.
Yoksa meçhule bakan gözler mi yol almaz,
Yollar mý sana hasret kalmaz.
Denizdir maviliðini gökyüzünden alan,
Güneþ ile parýldayýp aþka yelken açtýran,
Rüzgarý ile alay edip dalgasýný savuran,
Yakamozdur geceyi aydýnlatan.
Dalarsýn bazen en derin denize,
Engin ruhunun karanlýk özgür yerlerine,
Hiç ýþýk yok mudur parlayan gözler de,
Karanlýðýn örtüðü saklý hayaller de.
Kýþ gelir yüzüme,niþanesi atmosferi süsler; Kelimelerim son bahar gibi yapraklarýný döker. Akar nehir gibi durmaz, çaðlar el aman vermez.
Sonra ilkbahar gelir yüzüme,
Çiçekler açar aþkla meþkle,
Polenleriyle arýlar bal yapar sevgisiyle,
Ýnsan doða ile bir bütün oldu mu,
Sevgisiyle bir ömür boyu yaþar elbette.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.