Dur durak yok Daha gün doðmadan üstüme Gözlerim uykuya Hasret Uykularýmý bölüp Yola revan olurken Bana el sallar pencerede yarim Bir acý gülümseme belirir gözlerimde Ona hoþçakal derken yorgun bedenim Ýçim ürperir bilemem her nedense.
Dur durak yok Yeni güne merhaba derken Sokak lambalarý bana eþlik eder Birazdan sabah ezaný okunur Adýmlarým sýklaþýr rutin Ýþe geç kalmanýn telaþý sarar Ve sessizliði böler bir anda Müezzinin davudi sesi "Allahu Ekber"! Yusufçuk kuþlarý ezana eþlik ederken Efil efil bir rüzgar eser Can gelir ruh gelir adeta evrene
Dur durak yok Asla olmamalý da Ben is/e pasa batarken Evde kazanlar kaynar Haným mutlu çocuklar Þen Ve ben isli paslý bir adam Sürekli hayata gülümseyen....
Paþaoðlu Yirmiüç Þubat iki bin yirmi bir
Sosyal Medyada Paylaşın:
paşaoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.