Dostlar
Hiçbir tadý yok zamanýmýn
Bir neþesi yok ânýmýn
Ve bir saçmalýk hissi, anlamsýzlýk
Yakama yapýþan, bir acý, her ân.
Gerçek bir dostum yok þu dünyada
Aþýmý, acýmý neþemi bölüþebileceðim
Dinleyenim yok, anlayaným yok
Saran, sarýp sarmalayaným yok.
Bahtým kara yazýlmýþ ne yazýk
Beni seven bir yârim yok
Gönlüm tutsak olmuþ ateþe
Bir damla olsun su verenim yok.
Kaldýrdýmda kafamý göklere baktým
Yýldýzlar susmuþ, evren kararmýþtý
Rüzgâr saçlarýmý daðýttý gitti
Aklým, evrende kayboldu gitti.
Gözlerim onu aradý durdu hep
Adýndan baþka bir þey bulamadým
Avutucu bir masaldan ibaretmiþ o
Þu herþeye hakim tanrý dedikleri.
Kaldým mý þimdi ben öyle biçare
Dostsuz, yârsýz, inançsýz ve bomboþ
Ýnsanlara yöneleyim dedim de
Sevdiklerim yaraladý beni en çok.
Vazgeçtim ondanda bundanda
Aklýma ereyim dedim o zaman
Ana akla da kavuþmak istedim
Ama o dipsiz bir kuyuydu akýl yutan.
Nice akýllar kayboldu gitti
Gelecek geçmiþ yok oldu gitti
Þimdi’me göz dikmiþ þimdide
Felek yel oldu, onuda aldý gitti.
Zaman, ne acý bir zamandýr böyle
Kalmamýþ iyi hiç kimse
Yolcu, bu yol hiçliðin yoludur
Bir gün yok eder seni de beni de.
Neylersen eyle sonu hüsran
Hüsranýn iþbirlikçisi zaman
Sus, kayýtsýz ve tepkisiz ol
Bekle, seni almaya gelen pek yaman.
Gördüðün bu yüz neler gördü bilsen
Ne rüzgârlar geçti önümden
Nice zamanlar geçti bu yüzden
Ve ne mekanlar, ne anýlar...
Yüzüm yýpranmýþ, ah topraklar
Gözüm ve yüzümden geçen ýnsanlar,
Yüzüm görmeye devam ediyor
Sürüp giden hayatý...
Topraðý okþar dururum
Sýrtýný sývazlar gibi bir kadýnýn
Caným derim, sevdiðim derim
Sen benimsin, ben seninim derim.
Dostum dinle beni daima
Benim türkümde sevgi var
O sevgidir iþte bilen
Dünyadaki bütün dilleri.
Sevgi bambaþka bir þeydir
Her dili bilir, her canlýyla anlaþýr
Sevgili gibi konuþ her canlýyla
O seni sever, dediðini de yapar.
Bilerek sevdik biz bu hayatý
Onu bir gün kaybedeceðimizi bilerek
Bu bilinçle bekleyip durduk iþte
O yüzden bu kadar çok deðer verdik.
Ey güzel, sen ki neredesin?
Bak geçip gidiyor zaman
Yüzümden bir pýnardý akan
Yýldýzlar dileðime aldýrmýyor.
Konuþan sesler kýsýlýyor
Duyulmaz oluyor birden
Düþündüðümde seni
Ve donuyor soba kokusu zaman.
Ah, elbette ki hepsi duman
Acaiptir, duman bile hiç
Öyleyse ben neyim ki
Ömrüm de ne sensiz?
Bulandý bugün beynim
Bildiðim mezarý unuttum
Ateþ yaktým, ölünün baþýnda
Bebeðim ýsýnsýn diye.
Bebek yaþta ölen abimi
Ziyaret ettim bugün
Düþündüm durdum
Herþey denilen þeyi.
Benim güzel abim þimdi
O iki insanda vücut buldu
Bülent ve Müfit abim
Derdime bir derman oldu.
Ey felek alacaðýný aldýn benden
Onun kadar güzelini de verdin bana
Yaþamak güzel þey
Yanýnda böyle dostlarýn oldukça.
Sizi düþününce diniyor sýzým
Öyle bir ilaç ki dostluk
Ýyi gelmediði hiçbir þey yok
Ýyi ki varsýnýz dostlarým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ezeli Gece Ve Yıldızlar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.