Susuyorum Sonsuza Dek

Dolaþýrken sokaklarda bir baþýma
Sokaklarda dolaþýverir kafamda
Aklým tutulacak kývamdadýr hep
Zorla attýðým her adýmda
Ne yapacaðýmý bilemez oldum
Nereye gideceðimi bilemez
Daha bugün bir kaç saat önce
Sýrtýmda ki aðýr yükün altýnda
Bir an ezilmekten son an kurtuldum
Anlýyorum, sende iyi deðilsin
Ýþçilerde, esnafta, insanlarda
Anlýyorum, herkes çok dertli
Ama benim ki farklý, bir baþka
Neden taþýyorum ki bu yükü hâlâ?
Evren, dünya, ülkeler, sokaklar
Ýnsanlar, yer, gök ve ben.

Karþýlýðý olmayan bir çek hayatým
Kandýrýlmýþ, aldatýlmýþ, sevilmemiþ,
Mahrum, yalnýz býrakýlmýþ, incitilmiþ
Oysa her seferinde inanmak istedim
Oysa, oysa hep güvenmek istedim
Ýlk önce çocukluðum gitti elimden
Üstelik üstüne gençliðimide verdim
Hayat beni parça parça benden aldý
Beni hep kandýrdý, aldattý, oyaladý
Haklarým var diye düþündüm
Benim de hakkým var diye
Yokmuþ...
Sevilmek, hakkým deðilmiþ
Özgürlük, hakkým deðilmiþ
Mutluluk, hakkým deðilmiþ
Ýnanmak ve huzurlu olmak
Hakkým deðilmiþ....
Bu hayat hakkýmdan çok güzel geldi!

Yok mu bir çýkýþ yolu ölümden baþka
Aradým bulamadým
Denedim olmadý
Ýnsan ne acaip bir canlý öyle
Hayat ne acaip þey
Ve ölüm, ne acaip...
Düþünmek bir nimet mi, zillet mi?
Anlamak ödül mü, iþkence mi?
Bilmiyorum Attez,
Þimdi içimde yalnýzca bir istek var;
Bütün isteklere kayýtsýz kalmak!
Kimse derken, kendimle bile konuþmamak!
Algýlarýmý bütüüün evrene kapatmak!
Eðer mümkünse herþeyi, kendimi de unutmak!
Yaþamdan, ölümden habersiz yaþamak!
Hayýr hayýr, bu yorgunluk deðil
Bu içimde ki býkkýnlýk deðil
Gam deðil, gýna deðil, acý deðil!
Ýçimde ki þey bir vazgeçiþ
Doðadan, insandan, dünyadan
Offff
Kendimden, sevdiklerimden
Kýsaca herþeyden!

Hiçbir psikoloji kitabýnda yazmayan
birþey yaþanýyor beynimde,
Hiçbir kitapta adý geçmeyen
birþey yaþanýyor kalbimde,
Hiçbir yüreðin kaldýramayacaðý bir yola yürüyor ayaklarým,
Kendimi, gerçek beni
teslim ediyorum artýk
Son Sýðýnaðým olan Hiçliðe.
Gürültüsüz patýrtýsýz
Renksiz kokusuz
Zihinden ýrak, gözden gönülden ýrak
Hiçlik!  Ýçimdeki kara toprak!
Kendimi, kendi bilinmezliðime gömüyorum bundan böyle,
Kendimi gömüyorum
Ve kurtuluyorlar artýk benden
Bende onlardan!
Orada herþeyden emekli olmuþ gibi
Kimseler için þiirler yazacak
Kimseler için türküler söyleyecek
Ve kimseler kimseler için
Kendi topraðýmda
Kendi baþýma
Herþeye ölü yaþayacaðým bundan böyle!


Hiçbir þeye yemin olsun
Ben artýk bir daha ben olmam, tövbe!
Ben bir daha sevmem
Kimseye artýk güvenmem tövbe!
Konuþmam, inanmam, iþitmem, görmem, koklamam, bilmem,  tövbe! 
Bu, hissettiðim son yýl, son ay, son gün, son saat, son saniye,
Bu hissettiðim, son mevsim, son tat, son his, son nefes ve son ben.
Bunlardan önceki tüm sözlerimi geri alýyorum,
Yazdýðým tüm þiirleri içimde bir bir yakýyorum,
Hayatýmý bana veren hayata geri veriyorum,
Ben artýk o eski, o ezeli ve ebedi hiçliðe geri dönüyorum,
Daha fazla acý çekebilecek gücüm yok,
Herþeyden vazgeçiyorum ve artýk
susuyorum sonsuza dek...

26 ocak salý
2021
Saat: 20:50




Sosyal Medyada Paylaşın: