Doğurgan Döngü

Yalnýzca kadýnlar, diþi varlýklar ve kainat deðildir doðurgan olan,
Yalnýzca sanat, bilim, somut veya soyut varlýklar deðildir doðurgan olan,
Aslýnda doðanlardýr bütün bunlar, bir anadan doðmuþ gibi.
Bir mekanizmasý var ki aklýn, doðurdu;
Çiçeði, hayatý, yaþamý, insaný, doðurdu bütün kâinatý.
Akýl, akýl...
Akýl öyle doðurgan bir varlýktýr ki, doðurduklarýna bile nice nice hiç bitmek bilmeyen doðumlar yaptýrdý.
Akýl, akýl...
Akýl öyle bir döngü yarattý ki, asla kýsýr deðil, bilakis doðurgan bir döngüydü bu.
Bilmece mi dersin...
Bulmaca mý dersin...
Her doðan sonsuz bir sorgu âlemiyle doðdu.
Akýl, akýl...
Akýl kendini sorguluyor
Akýl kendi eserini sorguluyor
Akýl bilmediðini doðuruyor
Akýl hep kendisiyle tartýþýyor
Akýl hep kendine takýlmýþ
Üzüncü, sevinci, algýsý, herþeyi kendisinden olma,
Akýl, akýl
Dönme dolap gibi dönüyor, dönüyor, dönüyor...

Þu nice kahýr çeken cihan
Þu, dokunsan aðlayacak olan devran
Þu ürkünç kainat, evren
Bir nota, öyle bir nota ki
Doðum çýðlýðýna çaðrýþým gibi
Aklýn yeni doðumlarý
Günýþýðý
Karanlýk madde
Günbatýmý
Varolan herþey, herþey
Aklýn, kendisiyle sessiz dansý.
Akýl, gerçeðin ýssýz frekansý
Keþfedilmemiþ.

Yollara düþtük
Kayýplarýmýz oldu
Yeni gelenler oldu
Yürüdük, sandýklarýmýza doðru
Yedik, içtik
Güldük, aðladýk
Korktuk, güvendik
Akýl bizi öyle bir çýkmaz yola sokmuþ ki,
Bir kapý ortasýnda sendeleyip, kararsýzca bir girip bir çýkma gibi, deliler gibi baþýmýza bu, yolun sonunun baþýndaki kapýya getirdi.
Odadan odaya girmek gibi
Sözgelimi þu doðum ve ölüm.
Giriyoruz çýkýyoruz, giriyoruz çýkýyor.
Ama bilmiyoruz nereye girdik biz
Nereye çýkacaðýz...


Ýþte!
Akýl, ilk önce bizi ve bütün varlýðý varetti, sonra bu varlýklarý kendine hapsetti. Bütün bir evreni, hani þu düþtüðümüz yollarda, vakti öldürmek kadar, meraktanda, sorguladýk durduk. O neydi, bu neydi, þu neydi, nedendi, amacýydý... Bilemedik ki.
Aklýmý hissediyorum, aklýmý anlýyorum þimdi.
Bir blöftü herþey
Bir tuzaktý
Bencilliðin zavallý kurbanlarý
Akýl bizimle alay etti, akýllarýmýz.
Ve bu hâlâ sürüp giderken
Birþey gelmiyor elimizden, çünkü
Öyle tasarlanmýþýz, çaresiz.

Ben mutlak yolun peþindeyim
Kendimi cevaba deðil soruya adadým
Yolu deðil, yolculuðu sevdim
Seyrettim onlarý seyrettim
Bir güzelin gamzesindeki uçurumdan aþaðý kimbilir kaç kez düþtüm,
Yüzünde ki týpký bahtým gibi kara olan benini seyrettim,
Yüzünde ki ben, ben deðildi
Gönlü, yüzü gibi güzel deðildi
Seyrettim sevdim seyrettim yinede.
Yolculuk bu ya, mecburen devam ettim, gittim, gittim gittim.
Bir yandan kimi zaman gülerken yüzüm, çoðu zaman yandý içim.
Þimdi de sýra onlara gelmiþti çünkü
Onlar ki
Yoksullar
Haklarý çalýnanlar
Ýþçiler
Ýþsizler
Açlar
Hakkýný arayanlar
Onlar ki, elinden hayatý çalýnanlar veya çalýnmak istenenler.
Seyretmek bile içler acýsýyken
Ya yaþadýklarý nasýl bir acýydý?
Hem bir gamzeli güzelin hemde onlarýn acýsý içimde yandý.
Ama dedim ya ben mutlak yolun yolcusuyum, devam ettim yola, seyire...

Doðurgan döngü
Yola çýktýðým yere götürecek beni
Biliyorum .
Ben aklýn bilinmezini arýyorum
Kullanamadýðýmýz kýsmýný.
Orada ne var bilmiyorum
Niye arýyorum onuda bilmiyorum
Ama kullandýðýmýz kýsmýndan býktým usandým,
Aklýmda bütün kâinatý dolaþtým
Bir tür kaos hakimdi aklýn bu kýsmýna
Burada ölüm - doðum
Burada yapým - yýkým vardý yalnýzca.
Ama yinede devasa birþey bu
Yani ceviz kabuðunda evren var
Peki ceviz aðacýnda ne var?
Aklýmýz bizim ceviz aðacýmýz
Aklýmýzýn þuanki kullanabildiðimiz kýsmý, ceviz kabuðu ve içinde devasa bir evren var,
Aklýmýzýn kullanamadýðýmýz kýsmý ise aðacýn tamamý, kimbilir içinde nasýl miniminnacýktýr bizim þu devasalar...

Doðurgan döngü
Bazen hayatýný durdurur
Herþey, herþey durur
Aklýn durur, fikrin durur
Evren durur, kalp durur
Bir bataklýkta geride görünen yalnýzca parmak uçlarýnmýþ gibi bir his sarar etrafýný, boðulmak üzereymiþsin gibi.
Havadaki oksijen sanki bitmiþ, zaman durmuþ, her bir þey kendi özelliklerini unutmuþ gibi, hissettiðin bir his yalnýzca etrafýnda olan.
Beklemediðin bir þey olmuþ gibi, sanki milyarlarca insan, caddelerde yürürken, birbirinden baðýmsýz olarak ayný anda kaldýrýmlara çöküp, daha önce düþünmedikleri birþeyleri düþünmeye baþlamýþ gibi, bir his.
Bu yoldan kurtulmanýn bir yolu yok mu dercesine...
Ýronik ve dehþet verici bir derinlikle.
Ancak olmadýðýný anladýklarýnda veya öyle sandýklarýndan dolayý, herþey yeniden canlanýp, yolcular yollarýna devam ederken, bir ben kalmýþým kýpýrtýsýz, adýmsýz, ayaksýz. Yolda cüzdanýný düþüren ve onu arayan bir adam gibi. Cüzdanýn içinde asla olmayan birþeydi hayatýn anlamý. Kalbimin, aklýmýn içinde hayat anlamsýzdý ve yolculuðum onu aramaktý. Bütün bunlar budalalýktý...
Çünkü anlam ve onun gibi her kavram, doðurgan döngünün ölü doðan çocuklarýydý. Yaþayanlar ona ulaþamazdý. Böylece anladým anlamsýzlýðý, hayatýn anlamýný.

Uçsun kuþlar göklere!
Doða iþini yapsýn
Canlýlar iþini yapsýn
Herkes, herþey iþine baksýn
Tatlý, ýlýk bir yaz günü
Veya serin soðuk bir sonbaharda
Bütün mevsimlerde ben
Yolculuðuma devam ediyor olacaðým,
Ey sonsuzluk, beni hatýrla!
Ey aklýn bilinmezi, beni hatýrla!
Doðurgan döngü devam ettikçe
Ben sizin þarkýnýzý söylüyor olacaðým
Ben yine yollarda olacaðým
Bitmek bilmeyen bir arzuyla
Ýþime bakacaðým bende,
Ve sizsiniz benim bütün iþim gücüm uðraþým...


Not: Doðurgan döngü adlý bu þiirim, öðleden sonra kýsýr yerken aklýma gelen bir þiirdir.


7þubat pazar
22:20
2021
Tokat

Sosyal Medyada Paylaşın: