çevremde dönen sen miydin güneþ miydi sevda sözcüklerini þal gibi omzuma örten bütün bildik duygularý kapsýyordu gövdesi ama bence çok erkendi açmamalýydý kardelen
neden aþkýn gözü her zaman kör onca gün ýþýðýna raðmen þaþýrýyor yolunu düz bir çizgi olmuyor önünde ona köþeyi döndüren
býraksaydýn keþke güneþi zamansýz doðmasaydý biraz daha baksaydýk doyasýya mavisini, yeþilini yaksaydý gözlerimizin duysaydýk sabah serinliðini
yaþam nerde baþlar çözemiyoruz görmüyoruz heybemizdeki ölümü ta ki yüzü deðince yüzümüze çýkmaya çalýþýyoruz sel sularýndan